1. De basis zorgverzekering is overal hetzelfde, de aanvullende verzekering niet
De overheid stelt jaarlijks vast wat er onder de basis zorgverzekering valt. Elke basisverzekering is hierdoor gelijk. Enkel de service en de keuzevrijheid in zorgverleners verschilt per verzekering. Met de aanvullende zorgverzekering bemoeit de overheid zich niet. Verzekeraars kunnen dus zelf bepalen hoe zij deze verzekering invullen. Dit heeft als gevolg dat aanvullende verzekeringen sterk verschillen per verzekeraar. Niet alleen in kosten, maar ook inhoudelijk.

De ene verzekeraar biedt bijvoorbeeld slechts twee pakketten: één voor tandartskosten en één voor de overige zorgkosten, zoals vaccinaties, alternatieve geneeswijzen en fysiotherapie. Bij een andere aanbieder kun je uit acht verschillende aanvullende modules kiezen: de eerder genoemde voorbeelden vallen hierbij elk onder een los pakket.

2. Je betaalt nooit eigen risico over zorg die onder de aanvullende verzekering valt
Er bestaan nog altijd veel misverstanden over het eigen risico bij de zorgverzekering. Goed om te weten: eigen risico betaal je enkel over zorg uit de basisverzekering. Een behandeling van je fysiotherapeut en een controle bij de tandarts vallen niet onder de basisverzekering. Of je de rekening hiervan nu zelf betaalt of door je aanvullende verzekering laat vergoeden: het bedrag wordt niet verrekend met je eigen risico.

3. Kinderen zijn meeverzekerd, óók op de aanvullende zorgpolis
Ook kinderen hebben een zorgverzekering nodig. Zij dienen bijgeschreven te worden op de verzekeringspolis van één van hun ouders.  Voor de basiszorgverzekering betalen kinderen onder de 18 jaar geen premie. Zij betalen ook geen eigen risico.

Bij de meeste verzekeraars zijn kinderen ook gratis meeverzekerd voor de aanvullende verzekering. Heeft jouw partner een uitgebreider aanvullend pakket dan jij? Zorg dan dat de kinderen op die polis bijgeschreven worden. Wanneer je verwacht dat je kind een beugel nodig heeft, is het verstandig hiervoor een aanvullende verzekering af te sluiten. Reguliere tandartsbehandelingen worden overigens voor kinderen wel vanuit de basisverzekering vergoed.

4. Premie aanvullende verzekering soms leeftijdsafhankelijk
De aanvullende zorgverzekering is de afgelopen jaren minder populair geworden. Waar in 2006 nog 97 procent van de Nederlanders een extra verzekering voor zorg afsloot, lag dit in 2014 op 85 procent. Het zijn vooral jonge en gezonde mensen die enkel nog voor de basisverzekering kiezen. Zij betalen eventuele extra zorgkosten liever zelf. Verzekeraars houden de oudere, vaak duurdere klanten over. Hierdoor zijn de premies voor de aanvullende verzekeringen gestegen.

Om ook de jonge, gezondere doelgroep te verleiden tot een aanvullende verzekering, hebben steeds meer verzekeraars de premie van de aanvullende polis leeftijdsafhankelijk gemaakt. Wie ouder is, betaalt meer. Het verschil loopt hierbij op tot zo'n 20 euro per maand.

*Over 2010 zijn geen gegevens bekend.

5. Een verzekeraar hoeft je niet te accepteren
Het acceptatieplicht dat verzekeraars bij de basiszorgverzekering hebben, geldt niet voor de aanvullende zorgverzekering. Heb je problemen met je gezondheid, dan mag de zorgverzekeraar je weigeren of een hogere premie vragen. Bij sommige aanvullende verzekeringen moet je een medische vragenlijst invullen of een verklaring van de tandarts meesturen, voordat je je kunt verzekeren.

De afgelopen jaren is het aantal Nederlanders met een aanvullende verzekering gedaald. Nederlanders zijn steeds kritischer naar de aanvullende pakketten gaan kijken en denken beter na voordat ze er één afsluiten. Het is aan te raden om, voordat je een aanvullende verzekering afsluit, te kijken hoe vaak je de afgelopen jaren bij de fysiotherapeut bent geweest en welke kosten je bij de tandarts gemaakt hebt. Wellicht volstaat voor jou een minder uitgebreide aanvullende verzekering. Maar schrap niet te radicaal, want met een aanvullende verzekering kun je wel degelijk veel geld besparen.