Auto nummer 1 bij verzekeringsfraude
Fraudeurs worden geregistreerd en betalen meer
Stel je gaat op vakantie en wordt bestolen van je smartphone. Je had hem tussen je boek en je handdoek 'verstopt' en lag zelf in zee toen de dief het hazenpad koos. Een feit dat je bij de verzekeraar nét iets anders voorstelt om toch een deel van de schade uitgekeerd te krijgen. Deze verdraaide versie van de werkelijkheid valt onder het kopje verzekeringsfraude. Een fenomeen dat verzekeraars steeds vaker tegenkomen. Variërend van 'kleine' voorvallen tot het voorwenden van diefstal of het in scene zetten van een ongeluk. Het zijn vooral andere verzekerden die er de dupe van worden, want zij draaien op voor de extra kosten die de verzekeraar maakt.
Het Verbond van verzekeraars doet onderzoek naar fraude bij
verzekeringen. De uitkomsten zijn weinig positief. Onderstaand
zoomen we in op de zogenoemde schadeverzekeringen.
Verschillende soorten fraude
Het verbond maakt in één van haar rapporten onderscheid in de
volgende vormen van verzekeringsfraude:
- Majoreren: het met opzet méér claimen dan er daadwerkelijk aan schade geleden is; Bijvoorbeeld na een auto-inbraak claimen dat er 'toevallig' ook een dure leren jas in de kofferbak lag.
- Fingeren: het doen voorkomen dat er schade geleden is, of het zodanig verdraaien van de feiten dat schade onder de dekking valt; Bijvoorbeeld je verloren portemonnee opgeven als gestolen.
- Ensceneren: het opzettelijk veroorzaken van schade voor het krijgen van een uitkering; Bijvoorbeeld je verouderde smartphone met opzet laten vallen zodat met de schadevergoeding een nieuwer model gekocht kan worden.
- Opzettelijk niet (volledig) doorgeven van de nodige informatie bij het aangaan van de verzekeringsovereenkomst. Bijvoorbeeld een auto verzekeren in een bepaalde alarmklasse, terwijl je weet dat het alarmsysteem defect is.
Welk percentage de verschillende vormen van fraude innemen op
het totaal is niet bekend. Wel is duidelijk dat het verzwijgen van
feiten of het geven van een onjuiste voorstelling van zaken het
meest voorkomt.
Meeste fraude met autoverzekering
Van de particuliere fraudegevallen is de autoverzekering met circa
50 procent het grootste doelwit. Ook fraude met de inboedel- en
opstalverzekering komt relatief veel voor. Derde in de rij is de
reisverzekering. Het is voor de verzekeraars lastig om vast te
stellen wat exact de schade is die door fraude wordt veroorzaakt.
De schimmige praktijken kunnen immers alleen gemeten worden als de
fraudeur wordt ontmaskerd. Het Centrum Bestrijding
Verzekeringscriminaliteit schat de kosten op maar liefst 900
miljoen euro per jaar. Ofwel, gemiddeld 120 euro per
huishouden.
Op de zwarte lijst
Wie fraudeert, dient zich te realiseren daarmee andere verzekerden
te benadelen. Als fraude niet voor zou komen, kunnen de kosten voor
alle verzekeringen met grofweg 150 euro per persoon omlaag. Los van
gemoedrust en onnodig hoge verzekeringspremies, is er nog een
andere reden om niet te frauderen. Zo worden betrapte fraudeurs
geregistreerd in het Incidentenwaarschuwingssysteem Financiële
Instellingen, een centrale databank voor verzekeraars. Zo kunnen
verzekeraars achterhalen of een verzekerde een frauduleus verleden
heeft. Het buitensluiten of verhogen van de premie behoort dan tot
de voor de hand liggende mogelijkheden. Verzekeraars en de overheid
zijn in gesprek om de richtlijnen op dit gebied verder aan te
scherpen. Los daarvan worden onterechte uitkeringen van schades
natuurlijk altijd teruggevorderd en krijg je als fraudeur te maken
met een flinke rekening voor gemaakte onderzoekskosten.
Het detecteren van fraude is niet gemakkelijk voor
verzekeraars. Want hoe weten zij of de schadeclaimer zijn
smartphone écht in het zicht had liggen? De maatregelen die na
fraude volgen, zijn hopelijk voldoende afschrikwekkend. Klagen over
de 'dure verzekeraars' is immers wat misplaatst wanneer we zelf
door het plegen van fraude bijdragen aan de oplopende
premies.
