Premie zorgverzekering omlaag in 2014?
Politiek versus verzekeringsmaatschappij

Verzekeraars hebben in het afgelopen jaar fors bespaard. Zo leverde de scherpere inkoop van medicijnen en het onderhandelen met zorgaanbieders een kostenbesparing op van 750 miljoen euro. De politiek, in persoon van minister Edith Schippers van Volksgezondheid, wil dat zorgverzekeraars die besparing doorrekenen aan de klant. Een zeer goede zaak, maar heeft het wel zin als een minister zich hiermee bezig gaat houden of heeft die helemaal geen invloed op de premie?
De politiek voert de druk flink op. Minister Schippers liet zich
in het consumentenprogramma Kassa kritisch uit over
zorgverzekeraars en spoorde verzekeraars aan om kostenbesparingen
ook écht door te berekenen aan de verzekerden. Ook vanuit de PvdA
klonk het verkapte dreigement om 'regels' in het leven te roepen
wanneer verzekeraars niet uit eigen beweging over de brug komen.
SP-Kamerlid Renske Leijten vindt zelfs dat zorgverzekeraar Achmea
de winst over 2012 (286 miljoen euro) moet terugstorten.
Ook dit jaar al besparing op medicijnen
Voor 2013 verwachtte het kabinet aanvankelijk een verhoging van de
premie. Dit bleek uiteindelijk flink mee te vallen. De premie
daalde gemiddeld zelfs. De overheid geeft de verzekeraars de ruimte
om daar waar mogelijk te snijden in de kosten maar vindt dan wel
dat al die extra onderhandeling terug moet komen in de portemonnee
van de Nederlander. Ofwel: waar de kosten van de zorg dalen,
krijgen verzekeraars direct te horen dat ze niet te hebberig mogen
zijn.
Terechte controle maar let ook op de
kwaliteit
Controle op verzekeraars is goed. Als verzekerde wil je namelijk
maar twee dingen: zo min mogelijk betalen en de best
mogelijke zorg. De verzekeraar moet daarvoor zorgen. Als
verzekeraars door goed onderhandelen geld besparen op
medicijnen, operaties, behandelingen bij de fysiotherapeut, etc.
dan zal dat voor een deel terechtkomen bij de klant. Want als de
verzekeraar dat geld in eigen zak steekt en dus de premie gelijk
houdt, maar een concurrent de premie wél verlaagt, is er een grote
kans dat de klant eens verderop gaat kijken bij die andere
zorgverzekeraar.
Het vermanende optreden van de Minister is dus
onnodig. Anders dan bijvoorbeeld bij hypotheekaanbieders,
zijn er genoeg verschillende zorgverzekeringslabels die het geen
probleem vinden om zelf wat in te leveren om zo een nieuwe klant te
mogen verwelkomen met een aantrekkelijk tarief. De markt doet zijn
werk dus wel. De druk van de politiek lijkt meer een signaal naar
de eigen politieke achterban: "Kijk eens hoe goed ik de belangen
van onze kiezer behartig!" Maar de politiek kan beter kijken naar
de eigen begroting, zodat het eigen risico niet te ver oploopt.
Want daar kan geen verzekeraar wat aan doen.