De Spaanse overheid heeft zelf nog niet officieel bevestigd dat de hulpaanvraag er komt. Het nieuws komt uit de koker van het doorgaans goed ingelichte internationale persnetwerk Reuters.

Waarom willen de Spanjaarden eigenlijk niet?
De noodhulp van het ESM wordt niet voor niets gegeven. Spanje moet bij hulp voldoen aan strenge bezuinigingseisen. Dit naast de standaard voorwaarden die Brussel elk land in de EU oplegt. Het doorvoeren van de bezuinigingen wordt door de bevolking niet in dank afgenomen. Het laatste is voor politieke partijen een drempel om akkoord te gaan met de noodhulp. Volgens sommige critici probeert Spanje dan ook de aanvraag bij de EU over de komende Spaanse verkiezingen te tillen.

Beleggers wachten af
Als Spanje daadwerkelijk overgaat tot een hulpaanvraag, valt dit goed bij beleggers. Die verwachten namelijk dat het land zonder hulp nog verder in de problemen komt. Dit is te merken aan de relatief hoge rente die de Spaanse overheid betaalt als zij geld wil lenen. Investeerders willen een hogere rente naarmate ze een land minder betrouwbaar achten. Beleggers zijn ook nu nog niet helemaal overtuigd. Steeds duidelijk wordt dat de Spanjaarden uiteindelijk niet onder hulp uit kunnen. Toch blijft de rente op Spaanse staatleningen rond het hoge niveau van 5,75 procent schommelen. De angst bestaat dat er een hoop tijd verloren gaat wanneer de Spanjaarden willen onderhandelen over de voorwaarden van de noodlening. Bij uitstel stijgt de kans dat de problemen in het land zich verder opstapelen en de hulp eigenlijk te laat komt. Want goed gaat het niet in Spanje, een kwart van de Spanjaarden is werkloos. Op het gebied van werkloosheid in Europa is de toestand alleen in Griekenland nog droeviger.

IMF waarschuwt voor te fors bezuinigen
Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) waarschuwde recent de euroleiders voor al te forse bezuinigingen. Deze gaan te veel ten koste van economische groei. Bijvoorbeeld belastinginkomsten van overheden komen hierdoor onder druk te staan, waardoor zij in het eigen been schieten. In Europa zijn de landen het niet unaniem eens over de beste aanpak om de crisis te bestrijden. De Duitsers zijn de grootste aanhangers van een harde lijn. Het mogelijk opnieuw kwijtschelden van Griekse schulden zien de Duitsers niet zitten. Finland is nog somberder, met een verwachting dat de Grieken alsnog binnen zes maanden de EU verlaten. 

Het is onvermijdelijk dat de Spanjaarden overstag gaan en hulp accepteren. Belangrijk is dat de Spaanse overheid door de hulp gedwongen wordt de eigen financiën meer op orde te krijgen. Dat zal een lange en moeizame weg worden maar is wel nodig voor herstel.