Tijdens de halfjaarlijkse controle ontdekt de tandarts een gaatje in een kies. Die moet gevuld en het kan meteen. Doen? Knappe patiënt die opstaat, de tandarts in de ogen kijkt en zonder knipperen zegt dat hij thuis eerst zorgvuldig de tarieven gaat vergelijken. Het is wel hoe de minister het voor zich had gezien. Maar de tandarts weet wel beter. Mensen zijn over het algemeen trouw aan hun arts en zullen niet voor een paar euro een andere praktijk opzoeken. Niets eraf dus, maar schepje er bovenop.

Verwachting Wegwijs komt uit
De kostenstijging komt voor Wegwijs niet als een verrassing. In de meest recente editie van Wegwijs Magazine werd reeds beschreven dat de prijsstijging een logisch gevolg is van marktwerking. Nederland kent een laag aantal tandartspraktijken per 100.000 inwoners. Dit noodzaakt niet bepaald direct tot harde concurrentie. Wanneer tandartsen vrij spel hebben, hebben ze dan ook weinig te vrezen voor concullega's die met spectaculaire tarieven klanten proberen te werven.

Offertes amper te vergelijken
En wat nu als het geen simpel gaatje is. Het is iets ingewikkelds waar de tandarts een paar dure vaktermen tegenaan heeft gegooid, te verhelpen met verschillende behandelingen, controles en medicatie. Maakt de tandarts dan een offerte? En hoe vergelijkt de patiënt die offerte? En hoe weet hij of alle genoemde behandelingen daadwerkelijk uitgevoerd dienen te worden? Dat weet hij niet. En daar komt hij niet achter tenzij hij bij verschillende tandartsen in de stoel gaat liggen voor een offerte. Kans? Nul.

Zorgverzekeraars klagen...
"We maken ons ernstige zorgen en vinden het onacceptabel", zegt VGZ-woordvoerder Dennis Verschuren in de Telegraaf. Het onderzoek is uitgevoerd onder tweehonderd van de zevenduizend tandartsen in Nederland, dus de zorgverzekeraar houdt nog enige slag om de arm. "Het is nog niet duidelijk of deze ernstige signalen zich doorzetten, maar als dat wel zo is zal er sprake zijn van een kostenstijging in de tandartsenzorg van 200 miljoen euro", berekent Verschuren. Per tandarts zou dat neerkomen op een inkomensstijging van 35 duizend euro. Niet mals, zo middenin een tijd van gematigdheid.

...maar de echte pijn ligt bij de consument
Vervelend voor de verzekeraars, maar nog pijnlijker voor de consument. Niet iedereen beschikt namelijk over een tandartsverzekering en zij die deze wel afgesloten hebben, krijgen slechts een maximumbedrag vergoed. Dat bedrag meestal met inhouding van een eigen bijdrage. Per saldo verandert er dus niets. De arts is dezelfde persoon, de vulling is gelijk en die verschrikkelijke boor maakt nog hetzelfde nare geluid. De rekening is alleen flink duurder dan een maand geleden.

De Nederlandse Maatschappij ter bevordering van de Tandheelkunde (NMT) spreekt de cijfers van VGZ tegen en gaat zelf uit van een lichte stijging van 2 tot 3 procent. De NMT kan die cijfers echter niet onderbouwen. Tandartsen die hun tarieven verhogen verklaren zelf de stijging met hun keuze voor kwaliteit. De beste en meest duurzame vullingen, kronen en bruggen tegen een wat hogere prijs. Nobel, maar feit blijft dat een keuze maken voor de consument niet eenvoudig is. Bovendien is het twijfelachtig dat een tandarts met het topsalaris uit 2011 niet kiest voor kwaliteit, maar met nog eens 10 procent bovenop dat topsalaris die keuze ineens wel maakt.