Van alle Nederlanders spaart 86 procent. Uit onderzoek van televisieprogramma Kassa, waaraan 10.000 respondenten deelnamen, geeft zelfs 95 procent aan te sparen. Als spaardoel heeft 69 procent "het opvangen van onvoorziene kosten", 23 procent spaart voor zijn pensioen en 16 procent voor een vakantie of auto. In totaal staat er 300 miljard euro spaargeld op de rekeningen. Dat betekent dat een Nederlander gemiddeld € 18.750 aan spaarsaldo bezit.

Sparen? Niet interessant!
Uit het onderzoek van De Nederlandsche Bank blijkt dat maar liefst 40 procent van de respondenten zich niet of nauwelijks verdiept in  het spaarproduct waarmee zij hun geld vergaren.  Zeker 46 procent zegt zich niet of nauwelijks verdiept te hebben in de bank achter de rekening.  Ook met de spreiding van risico´s is het slecht gesteld.  Het leeuwendeel van spaarders heeft al zijn spaarcenten ondergebracht bij dezelfde bank. Het laatste is een risico wanneer het saldo boven de € 100.000 per spaarder uitkomt. Dit bedrag is namelijk het maximum dat de spaarder uit het depositogarantiestelsel ontvangt wanneer een bank failliet gaat. Bij een lager spaarsaldo loopt de spaarder wel het risico dat hij het spaargeld een tijd moet missen, totdat het garantiestelsel tot uitkering komt.

Crisis zorgt voor bewustzijn
Toch blijkt de crisis spaarders niet helemaal koud te laten. De onrust op de financiële markten heeft 27 procent van de spaarders bewogen het spaargeld bij een andere bank onder te brengen. Hoewel het in het algemeen nog slecht gesteld is met het kennisniveau van spaarders, is er wel een groeiende behoefte aan informatie merkbaar.  Spaarbanken spelen hierop in door onder anderen op de eigen website nadrukkelijk te vermelden dat wordt voldaan aan de eisen van De Nederlandsche bank.

Toezicht kan problemen niet voorkomen
Meer kennis over sparen, zorgt voor meer voorzichtigheid. Zo zijn spaarders voorzichtiger met hun keuze waar het spaargeld onder te brengen, als ze weten dat ook toezichthouders AFM en DNB een faillissement van de bank niet kunnen voorkomen. De regels van de toezichthouders zijn geen garantie voor succes, zo is uit de recente historie wel gebleken. Wanneer het vertrouwen afbrokkelt, is geen enkele bank bestand tegen een run van klanten die de eigen rekening ' plunderen' .

Voor particuliere spaarders is het geen doen om te bepalen of een bank betrouwbaar is of niet. Het antwoord op die vraag is afhankelijk van teveel complexe factoren. Bijvoorbeeld de schulden die een bank heeft ten opzichte van de (toekomstige) inkomsten. Na het omvallen van onder meer Icesave werd spaarders verweten inhalig te zijn en een onrealistisch hoge rente na te streven. Echter, een goede controle op de bank hadden zij eigenlijk niet kunnen uitvoeren.  Gezien het toezicht van 'bovenaf' zou de Nederlandse spaarder erop mogen vertrouwen dat een bank die voldoet aan alle eisen om een spaarproduct aan te bieden, geen onverantwoorde spaarproducten in de aanbieding heeft. Is dit toch het geval, dan is er iets mis bij de toezichthouders.