Het schuldenlimiet is met 2.100 miljard dollar verhoogd. Zoals eerder beschreven is deze verhoging een paardenmiddel dat niets aan de kwaal zelf doet. Sterker nog, de enorme schuldenlast van de spilzieke overheid wordt er alleen maar groter door. Voor de extra leningen die de overheid sluit, wordt immers ook weer rente in rekening gebracht. De daadwerkelijke oplossing is het verminderen van de uitgaven. Maar bij het doorvoeren van de bezuinigingen, begint de ellende pas.

Grootschalige bezuinigingen
Het akkoord omvat twee bezuinigingsrondes. In de eerste ronde dient 917 miljard dollar te worden bespaard, onder andere door bezuinigen op Defensie. Een speciale commissie krijgt de zware taak om een voorstel te maken voor een tweede ronde met 1.500 miljard dollar aan bezuinigingen. In totaal worden de besparingen over een periode van tien jaar uitgesmeerd.

Belasting niet omhoog
Critici stellen dat de bezuinigingen op termijn niet voldoende lucht geven. Bijvoorbeeld met een verhoging van belastingen kunnen de inkomsten van de overheid structureel vergroot worden. De republikeinen zijn echter fel gekant tegen iedere vorm van belastingverhoging. Tot nu krijgen zij hun zin, al hebben de democraten de deur op een kier gewrikt om alsnog meer belasting te heffen in de tweede bezuinigingsronde.

Beleggers slechts matig positief
Het vertrouwen onder beleggers is door het akkoord toegenomen. De koersen van aandelen stijgen licht. Toch is er geen sprake van euforische blijdschap. Het wachten is op definitieve goedkeurig van het akkoord. Ook wordt gewacht op de mening van ratingorganisaties als Standard & Poor's en Moody's. Zij beoordelen de financiële gesteldheid van onder andere overheden en koppelen daar een waardering aan. Des te lager deze waardering, des te groter wordt de kans dat een land zijn betalingsverplichtingen niet kan voldoen.

Een lagere waardering is met name ongunstig omdat een overheid meer rente moet betalen aan geldschieters, als ruil voor het hogere risico dat deze lopen. Het kwijtraken van haar goede status houdt voor de VS bovendien in dat kapitaalkrachtige landen als China eerder besluiten minder geld beschikbaar te stellen. Geld dat de Amerikanen juist zo hard nodig hebben.

Het voorlopige akkoord heeft beleggers wat gekalmeerd en maakt vooralsnog een eind aan de dalende aandelenkoersen. Toch wordt het optimisme geremd door de vraag of de aangekondigde maatregelen op lange termijn wel soelaas bieden. De aandelenmarkten zullen pas substantieel winst boeken als de zorgen worden weggenomen.