De goudprijs passeerde deze week voor het eerst in de geschiedenis de grens van 1.800 dollar per troy ounce (31,1 gram). Ter vergelijk, eind 2005 was dezelfde hoeveelheid nog nipt 1.000 dollar waard. Op het hoogtepunt van de schuldencrisis wist het metaal per dag waardestijgingen van drie procent of meer bij te schrijven. Een droom voor beleggers die de waarde van hun aandelen juist met dergelijke percentages per dag zagen afnemen.

Wat bepaalt de prijs?
De goudprijs wordt bepaald door vraag en aanbod. Het aanbod is niet onuitputtelijk en is afhankelijk van de mogelijkheden goud te vinden en delven. De vraag kan grofweg opgesplitst worden in het gebruik voor (industriële)  toepassingen, sieraden en interesse van beleggers. Deze laatste categorie is verantwoordelijk voor de huidige waardespurt. De vraag vanuit de industrie en die naar dure sieraden neemt juist af door onzekerheid.

Goud maakt geen verlies
Goud is niet altijd een goede belegging. Bedrijven die aandelen uitgeven, keren een deel van deze winst (dividend) uit aan de aandeelhouders. Goud daarentegen, is gewoon goud. Goud maakt geen winst en keert niets uit aan de belegger. Alleen een stijging van de vraag naar dit edelmetaal brengt de belegger winst. Geen standaard uitkering dus bij goud. Omgedraaid, zien bedrijven bij economische tegenwind hun omzet dalen. Zij maken wellicht zelfs verlies. Goud heeft daar niet mee te kampen. Goud is geen bedrijf, goud brengt stabiliteit.

Gouden bergen?
Ofwel: het volledige beleggingsbudget in goud te steken dus. Nee, zoals iedere medaille heeft ook deze gouden versie een keerzijde. De huidige piek in de goudprijs is ontstaan door de paniek op de financiële markten. Vroeg of laat komt aan de beroering een eind; de aandelenbeurzen kunnen immers niet voortdurend blijven dalen. Op een gegeven moment wordt de waardering van bedrijven zo laag dat de vraag aantrekt. Op dat moment zal goudprijs weer gaan dalen. Beleggers verkopen het goud, waar ze goed op verdiend hebben, en steken hun kapitaal weer in aandelen die op dat moment het beste perspectief bieden.

Alternatieve beleggingen
Goud is, naast de relatieve stabiliteit, ook interessant door een geheel andere oorzaak: er zijn geen alternatieven. Spaarrekeningen zijn relatief weinig lucratief en kennen een maximale garantie bij faillissement van de bank (€ 100.000). Leningen aan overheden in de vorm van staatsobligaties kunnen meer opleveren. Echter, met Griekenland, Italië en Spanje als voorbeelden is duidelijk dat hier ook het risico fors groter is. Want als een land de boekhouding niet meer op orde heeft, wie garandeert dat het land het geleende bedrag ook weer terug kan betalen? De betrouwbaarheid van goud is ook hier van meerwaarde.

Beleggers in goud beleven hoogtijdagen. De vraag of goud de groeispurt door weet te zetten, hangt samen met de onrust op de financiële markten. Zolang de koersen van aandelen en de angst voor failliete overheden de stemming bepaalt, lijkt het risico van beleggen in goud beperkt. Op termijn zal echter de goudprijs dalen, net zoals aandelen die nu zware averij oplopen.