Kwaliteit, kwantiteit of een lage zorgpremie?
Salaris ziekenhuisbestuurder opnieuw ter discussie

De Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ ) stelde recent het Maasstad Ziekenhuis in Rotterdam onder verscherpt toezicht. Reden is een hardnekkige bacterie die al diverse levens heeft geëist en waartegen volgens de IGZ niet adequaat wordt opgetreden. De problemen voeden de discussie rond de kwaliteit van de zorg, waarbij zorgverzekeraars selecteren met welke ziekenhuizen ze zaken willen doen. Dit is een ontwikkeling waar het merendeel van de verzekerden het mee eens is.
De Nederlandse Patiënten Consumenten Federatie (NPCF) voerde een onderzoek uit onder meer dan 3.000 Nederlanders. Het onderzoek bracht onder andere aan het licht dat verzekerden kwaliteit van de zorg belangrijker vinden dan de betaalbaarheid ervan. Verder bleek dat het vertrouwen van de deelnemers in hun zorgverzekeraar groter dan vorig jaar, met een 7,4 als gemiddeld cijfer.
Verzekerde mijdt slecht ziekenhuis
Van de deelnemers vindt 61 procent het acceptabel om een keus te hebben uit slechts een aantal door de verzekeraar geselecteerde ziekenhuizen. Het uitsluiten van slecht te boek staande ziekenhuizen rekent zelfs op 70 procent bijval. Anders is het overigens als het aantal beschikbare ziekenhuizen te veel afneemt. Zo vindt tweederde van de geënquêteerden de keus uit vijf ziekenhuizen te beperkt. Overigens zijn afspraken met specifieke zorgaanbieders voor verzekerden geen reden om voor een bepaalde zorgverzekeraar te kiezen. Dit is koren op de molen voor de verzekeraar die selectief wil inkopen.
Het rommelt aan de top
Naast de kwaliteit van de zorg laait ook de discussie rond de beloningen van bestuurders weer op. Voorzitter van het geplaagde Maasstad Ziekenhuis, Paul Smits, verdiende in 2010 een salaris (inclusief bonus) van € 329.000. Hierover stelt hij zelf: 'mijn salaris was al zo hoog toen ik in 2004 begon'. Een argument waarmee hij aangeeft dat er nu eenmaal afspraken zijn en dat het logisch is om op deze afspraken voort te borduren. Een forse beloning voor een bestuurder met veel verantwoordelijkheid is niet ongebruikelijk, al is een bedrag ver boven de 'Balkenendenorm' discutabel voor een publieke organisatie. Tegelijkertijd is ook deze norm discutabel, gezien het feit dat oud-minister-president Balkende op dit moment ruim drie keer zijn eigen norm verdient.
Merkwaardig voor het Maasstad ziekenhuis, en eigenlijk voor ziekenhuizen in het algemeen, is dat de hoge beloning niet direct gekoppeld is aan een prestatienorm. Wanneer een ziekenhuis door eigen tekortkoming het leven van patiënten op het spel zet, lijkt een vorstelijke beloning niet op zijn plaats. Zelfs wanneer een bestuurder daar niet direct invloed op kan uitoefenen, is hij verantwoordelijk voor het functioneren van het ziekenhuis als geheel.
Wie nu een ingrijpende operatie moet ondergaan, zal het Maasstad Ziekenhuis links laten liggen. Ondanks de omstandigheid dat een bacterie in ieder ziekenhuis op kan duiken, is duidelijk dat keuzevrijheid in dit geval wenselijk is. Het is de verwachting dat in de toekomst de kwaliteit van ziekenhuizen steeds belangrijker wordt voor de onderhandeling met zorgverzekeraars.