Om het huidige pensioenniveau te kunnen handhaven zullen er vier premiebetalende werknemers nodig zijn - die in feite de pensioenen betalen - tegenover één gepensioneerde. Wie de huidige trend goed inschat, ziet echter dat op het moment dat de huidige toetreders op de arbeidsmarkt met pensioen zullen gaan er nog slechts twee betalers zullen zijn tegenover één ontvanger. Deze wanverhouding tussen pensioenbetalers en ontvangers wordt veroorzaakt door twee factoren; we leven gemiddeld aanzienlijk langer dan vroeger en we krijgen veel minder kinderen dan voorheen.

Te weinig kinderen
Het aantal geboortes in Nederland loopt al jaren terug. Om de bevolking op natuurlijke wijze op peil te houden, zullen vrouwen gemiddeld minimaal 2,1 kind ter wereld moeten brengen. Dat aantal is in de afgelopen tientallen jaren echter teruggelopen tot circa 1,4. Het komt erop neer dat er steeds minder mensen aanwezig zullen zijn die ervoor moeten zorgen dat de pensioenpot gevuld wordt om de gepensioneerden van een redelijk pensioen te kunnen voorzien.

Veel meer ouderen
Tegelijk loopt het aantal gepensioneerden de komende jaren sterk op. In 2011 zullen de eerste mensen van de geboortegolf, die meteen na de Tweede Wereldoorlog ontstond, de 65-jarige leeftijd bereiken. Zij hebben vaak een lang werkzaam leven bijgedragen aan de pensioenen van anderen. Veel van hen moesten in de opbouwperiode na de oorlog al op 15-jarige leeftijd gaan werken en droegen vanaf dat moment premie af voor de ouderdomsvoorzieningen. 

Klas met 73 kinderen
Volgens ingewijden in de pensioenwereld realiseert de huidige generatie werknemers zich te weinig welke crisis er voor de deur staat. Om een beeld te krijgen van het aantal AOW-ers dat er alleen volgend jaar al bij gaat komen, is een verwijzing naar de volle schoolklassen van destijds voldoende. In 1952 gingen van deze zogenoemde 'babyboomgeneratie' de eerste kinderen op 6-jarige leeftijd verplicht naar de lagere school (vergelijkbaar met de huidige groep 3 van de basisschool). Het aanbod voor de eerste klas van 1952 was echter vier maal zo groot als tegenwoordig, waardoor schooljaren in tweeën geknipt werden in een maart- en een septemberklas. De toenmalige Paul Krügerschool in Rotterdam Noord moest 73 kinderen verwerken in de maartklas en 51 kinderen in de septemberklas. De klassen bleven overvol tot aan het eind van de vijftiger jaren. Het kinderaanbod werd pas lager toen anti-conceptiepil op de markt kwam in de tweede helft van de zestiger jaren. Sindsdien in het kindertal per gezin met rasse schreden gedaald. 

Veertig procent netto salaris
Als het kindertal en het aantal werkenden in de komende jaren niet stijgt, dan zullen werkende huishoudens het met steeds minder netto inkomen moeten doen om de pensioenen te kunnen blijven betalen. Om de huidige situatie in de toekomst te kunnen handhaven, zal gemiddeld van het bruto inkomen netto nog slechts veertig procent of minder overblijven. Het is niet te verwachten dat werknemers dit zullen accepteren. Er zijn echter maar twee smaken: een lager pensioen of een steeds hoger wordende pensioenleeftijd.

Het zier ernaar uit dat de huidige collectieve pensioenregelingen in de toekomst inclusief AOW nog slechts een basisvoorziening zullen zijn van maximaal vijftig procent van het laatste salaris. Voor het overige zal men aangewezen zijn op individuele aanvullende pensioenverzekeringen die men zelfstandig bij een verzekeraar zal moeten afsluiten. Hoe eerder men daarmee begint hoe lager de aanvullende pensioenpremie zal zijn. Voor nadere informatie over deze aanvullende pensioenregelingen kan de digitale antwoordkaart worden gebruikt