Kopers hebben geen interesse in het keurmerk. Door deze desinteresse aan de koperskant verdwijnt bij verkopers de prikkel een energielabel te laten opstellen. Bovendien is de term 'verplicht' relatief en volgen geen sancties wanneer een woning wordt verkocht zonder energielabel.  Met een aantal wijzigingen tracht het ministerie van VROM het concept nieuw leven in te blazen.

Aangepaste regeling
Recent is onder andere de wijze waarop een woning wordt ingedeeld aangepast. Zowel de techniek die wordt gebruikt bij het keuren van een woning als de uitvoerende instantie moeten aan striktere eisen voldoen. Daarnaast is er een onafhankelijke klachtencommissie opgericht voor woningeigenaren die het niet eens zijn met het toegekende label. Het label zelf is meer dan in het verleden toegespitst op verschillende woningtypen en geeft niet alleen een algemeen beeld.

Zonde van het geld?
Het opstellen van een energielabel kost ongeveer 300 euro. Een bedrag dat woningverkopers tot nu toe liever in eigen zak hielden.  Het is twijfelachtig of de aanpassingen zullen leiden tot een explosieve toename van het aantal energielabels. Al eerder dreigde de overheid het verplichte karakter kracht bij te zetten met strafmaatregelen wanneer het label ontbreekt bij verkoop. Tot nu toe is het altijd bij woorden gebleven en blijft het label een papieren tijger waar ook makelaars weinig van onder de indruk zijn.

Het energielabel wordt pas echt een succes wanneer huizenkopers ervan overtuigd zijn dat het een helder en accuraat beeld geeft van het energieverbruik van een woning. Bovendien moet het simpelweg zijn geld voldoende opleveren. Mensen die hun woning op korte termijn verkopen, zullen het label pas aanschaffen wanneer een mogelijke koper daar nadrukkelijk om vraagt. Het label als verkoopargument zal vooralsnog weinig gewicht in de schaal leggen.