Het aantal hypotheken dat op deze degelijker basis wordt afgesloten is gegroeid tot circa dertig procent, terwijl in 2003 minder dan vijftien procent van de huiseigenaren een dergelijke hypotheek boven andere vormen verkozen. Veel hypotheeksluiters zijn geschrokken van de kredietcrisis en het geharrewar over woekerpolissen, waardoor een voorkeur is ontstaan voor vormen waarmee men minder risico loopt met de opbouw van de aflossing.

Spaarhypotheek
Met een spaarhypotheek betaalt de huizenkoper maandelijks een premie voor een spaarverzekering, waarbij hij zeker is van de van tevoren vastgestelde einduitkering. Op de maandelijkse inleg wordt namelijk een rentepercentage gegeven dat even hoog is als de rente die voor de hypotheek moet worden betaald. Hoe hoger de rente op de hypotheek, hoe lager de premie is. Zakt de hypotheekrente echter dan zal de bijbehorende premie stijgen. De maandlasten blijven op deze manier redelijk in balans.

Spaarhypotheek versus Beleggingshypotheek
Ten opzichte van de beleggingshypotheek kan de spaarhypotheek een behoorlijk nadeel hebben. Omdat de hypotheek een langdurige zaak is, is het over het algemeen verstandiger om de maandelijkse inleg voor de uiteindelijke aflossing (meestal na 30 jaar) te beleggen in een mix van aandelen, obligaties en vaste rente. Sinds de Tweede Wereldoorlog is over een periode van 30 jaar sparen namelijk nog nooit lucratiever geweest dan beleggen.

Het gemiddelde bruto rendement van dit type beleggingen ligt namelijk boven de 11 procent per jaar. Na aftrek van kosten blijft dan nog circa 9 procent over. Zelfs na aftrek van de zogenaamde 'woekerkosten' van 3,5%, zoals sommige beleggers en verzekeraars hebben doorberekend, resteert dan nog een jaarlijks rendement van 7,5% tot 8%. De gemiddelde rente op spaarhypotheken haalt dat in de verste verte niet.

Garantiehypotheken met winstdeling
Naast spaarhypotheken wordt ook steeds meer de aandacht gevestigd op garantiehypotheken. Die geven een rendement van minimaal 3 procent (de garantie), maar lopen naar de uitkeringsdatum toe, steeds meer op in de richting van een procent of zeven. Bij Garantiehypotheken is men niet afhankelijk van een onoverzienbaar bedrag aan beleggingskosten en beheerskosten. De einduitkering voor de aflossing na dertig jaar heeft een gegarandeerd minimum waarop de verzekeraar een bedrag aan winstdeling bijboekt.

Deze winstdeling is weliswaar afhankelijk van de bedrijfsresultaten van de verzekeraar, maar is daarbij toch minder afhankelijk van grote koersschommelingen dan bij de pure beleggingshypotheek. Een degelijke maatschappij als de Onderlinge 's Gravenhage bijvoorbeeld heeft over de afgelopen tientallen jaren een gemiddelde bijschrijving gehad van 7,2 procent. De Onderlinge 's Gravenhage is ondermeer eigenaar van een groot aantal gebouwen waarin consulaten en ambassades zijn gevestigd. Een zeer degelijke belegging waaruit een groot deel van de winst wordt gedestilleerd.