Met de dienst 'WoonWaarUWilt' wil ING Bank de woningmarkt in beweging krijgen. Hiervoor wordt samengewerkt met makelaar iBlue, die het daadwerkelijk bij elkaar brengen van koper en verkoper voor haar rekening neemt.  De potentiële koper kan zijn  interesse in een niet te koop staande woning kenbaar maken bij ING Bank. In samenwerking met iBlue wordt vervolgens de waarde van de woning vastgesteld. Het bod dat hieruit voorvloeit wordt door iBlue, of een andere bij de Nederlandse Vereniging van Makelaars (NVM) aangesloten makelaar, kenbaar gemaakt aan de bezitter van het huis.

Nobel streven?
Met dit initiatief willen de initiators de doorstroom op de woningmarkt bevorderen.  Althans, zo presenteert ING het. Directeur Hans Hagenaars van ING Retail verwoord t  het als volgt 'Wij vinden het onze rol om te komen met initiatieven die meer beweging op de woningmarkt mogelijk maken". Zijn het daadwerkelijk de nobele ridders die de hulpbehoevende kopers op de woningmarkt te hulp schieten? De opzet getuigt zeker van durf en is een interessante aanvulling op bestaande diensten. Dat het vooral een commerciële actie is ,  blijkt echter wel uit de website van iBlue. Geheel in de blauwe stijl worden de diensten van de Postbank onder de aandacht gebracht.  Het lijkt er daarnaast wel erg op dat ING naarstig naar een manier op zoek is om de (sterk afgenomen) verkoop van hypotheken bij ING weer nieuw leven in te blazen.  

NVM houdt zich op de vlakte
De Vereniging Eigen Huis is van mening dat de opzet 'best wel eens zou kunnen werken en dan met name in de Randstad'.  De NVM heeft nog opvallend weinig commentaar, terwijl het benaderen van de verkoper toch door een NVM-makelaar wordt afgehandeld. Het lijkt erop dat deze partijen eerst de kat uit de boom willen kijken alvorens met inhoudelijk commentaar te komen.

Gaat het werken?
Of een verkoper daadwerkelijk zijn huis zal verkopen ,  is afhankelijk van meerdere factoren. Zo zal de hoogte van het bod een prominente rol spelen. Wanneer het bod aanzienlijk boven de daadwerkelijke waarde van de woning ligt, is de kans groter dat de verkoper overstag gaat. De onderhandelingspositie van de koper is echter nul komma nul, hetgeen meteen een van de struikelpunten van de opzet is. Voor een makelaar is het namens de koper moeilijk onderhandelen, want de makelaar zal zich moeten neerleggen bij de prijs die de verkoper bepaalt. 

De verkoper zal bij dit type verkoop ongetwijfeld slechts een prijs accepteren die ver boven het eerste bod ligt. Met een dergelijk gretige koper is het namelijk gemakkelijk onderhandelen. De verkoper zal daarbij spoorslags elders een adequate woning moeten zien te vinden, hetgeen in het nadeel is van verkoper.  Met name in gebieden waar geschikte woningen schaars zijn, is het vinden van een waardig alternatief lastig. Iemand die in de Randstad zijn eengezinswoning onverwacht kan verkopen, koopt daar naar alle waarschijnlijk geen boerderij in Friesland voor terug. 

Een doorstroom op de woningmarkt komt dan alleen tot stand wanneer mensen een ander type woning gaan bewonen.   Het doen van een bod op een niet tekoopstaande woning zal alleen geschieden door kopers die fors wat geld over hebben. Want de bezitter van het huis zal het onderste uit de kan willen hebben. Hij hoeft namelijk niet weg uit het huis.

Het initiatief zal zeker leiden tot een situatie waarbij koper en verkoper elkaar sneller weten te vinden, wat kan leiden tot meer beweging op de woningmarkt. Of deze beweging de krapte op de woningmarkt ook weet te verlichten is nog maar de vraag.